Ten moment życia to czas na umieszczenie dziecka w grupie rówieśników. Stowarzyszenie Rodzin i Przyjaciół Osób z Zespołem Downa ul. Barlickiego 15/8, 43 Jak to zrozumieć? Cóż bycie dziecka z zespołem Downa w szkole masowej z naszym programem, nie jest po to by rywalizowało z dziećmi zdrowymi w zakresie edukacji. Nie jest także po to by było SAME, jedno jedyne ….niczym jedna palma daktylowa na pustyni. Dziecko z cukrzycą w szkole: opieka, zasady i obowiązki. Pobyt w szkole wiąże się dla ucznia z cukrzycą z wieloma trudnościami – zarówno natury organizacyjnej, jak i psychologicznej. Jednakże udana współpraca pomiędzy pacjentem, jego rodzicami i nauczycielami pozwala na w pełni „normalne” funkcjonowanie w szkole i środowisku Integracja w naszej klasie opiera się na połączeniu dzieci zdrowych z grupą dzieci z zespołem Downa. Obecnie w klasie jest 8 dzieci zdrowych i 7 dzieci z zespołem Downa. Liczbę dzieci zdrowych chcielibyśmy w klasie pierwszej zwiększyć przynajmniej do 10-12 dzieci. Dzieci pracują razem od 8:00 do 12:30. Takie dziecko sprawia wrażenie nieskoordynowanego na równi z kolegami. To, co ważne jest dla dziecka z zespołem Aspergera to to, aby rówieśnicy akceptowali jego przestrzeń i nie wymuszali podejmowania różnych czynności i zabaw. Psycholog szkolny powinien być obecny podczas adaptacji takiego dziecka w klasie. Ważnym wsparciem jest Uczeń z autyzmem, w tym Zespołem Aspergera, w szkole ogólnodostępnej. mgr Anna Kopczuk, mgr Anna Rogalska 4 „Oto jedne z moich najwyraźniejszych wspomnień ze szkoły. Stoję, jak zwykle, w rogu boiska, możliwie jak najdalej od osób, które mogłyby na mnie wpaść albo krzyczeć, wpatruję się w niebo, zaabsorbowana własnymi myślami. BARTŁOMIEJ SKOWROŃSKI Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie UWARUNKOWANIA POWODZENIA SZKOLNEGO DZIECI Z ZESPOŁEM DOWNA Celem artykułu jest przedstawienie… Edukacja włączająca jest obecnie jedną z coraz częściej stosowanych form edukacji realizowanej w przypadku dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, w tym z zespołem Downa. Ustalono związek między wiekiem rodziców, a ryzykiem poczęcia dziecka z zespołem Downa (dla matki dwudziestoletniej ryzyko wynosi jak 1 do 2000, natomiast dla czterdziestopięciolatki jak 1 do 45). Człowiek w warunkach fizjologicznych posiada w każdej komórce 46 chromosomów, natomiast osoba dotknięta zespołem Downa posiada ich 47. Dzieci z zespołem Downa po osiągnięciu wieku szkolnego mają słabe i naprężone mięśnie, jest to tzw. hipotomia. Oznacza to, że mięśnie wydają się być osłabione i wiotkie. Co ważniejsze, słabe naprężenie mięśni ma wpływ na zdolności ruchowe dziecka z zespołem Downa, jego siłę i rozwój. nG7JZla. Zespół Downa jest jednym z najczęściej notowanych zespołów klinicznych, związanych z zaburzeniami chromosomalnymi. Kształtowanie się mowy zarówno u dzieci zdrowych, jak i tych z zespołem, wyznaczają następujące po sobie fazy, które u większości dzieci z zespołem Downa pojawiają się ze znacznym opóźnieniem. Tak duże i głębokie opóźnienie rozwoju mowy, przy występujących równocześnie anomaliach anatomicznych oraz ogólnym stanie zdrowia dziecka, wymaga oczywiście systematycznej, jak najwcześniej rozpoczętej stymulacji. Kształtowanie mowy i jej stymulowanie u dzieci z zespołem Downa jest procesem długotrwałym, powolnym i w różnym stopniu efektywnym. Jednocześnie należy pamiętać, że dzieci te wykazują potrzebę aktywności i poznawania. Mają stosunkowo wysoką gotowość do naśladowania i należy to wykorzystywać w terapii, a także podczas rozmaitych czynności i zabaw. Wczesne wspomaganie rozwoju mowy stwarzanie dziecku warunków do zabaw głosem i dźwiękami, nadawanie znaczenia komunikatom bezsłownym, kojarzenie słów z przedmiotami i czynnościami, uczenie rozumienia pojęć słownych, motywowanie, zachęcanie dziecka do słownego sposobu porozumiewania się. Dzięki wczesnej interwencji leczniczo rehabilitacyjnej stale wzrasta poziom rozwoju intelektualnego, językowego, emocjonalnego, społecznego oraz sprawność ruchowa dzieci z zespołem Downa. Pierwsze zabiegi, zarówno profilaktyczne jak i usprawniające, są związane z osiąganiem przez dziecko tzw. dojrzałości pokarmowej. Masaże twarzy i wnętrza jamy ustnej, stymulowanie punktów neuromotorycznych twarzy mają na celu wzmocnienie napięcia mięśni, usprawnienie czynności gryzienia, żucia i połykania. Wszystkie mięśnie biorące udział w czynnościach związanych ze spożywaniem uczestniczą też w akcie mówienia. Troska o dojrzałość pokarmową wiąże się ze stworzeniem dziecku możliwości do artykulacji. Aby dziecko mogło mówić, musi najpierw nauczyć się jeść w sposób dojrzały na określonym etapie rozwojowym. Przygotowanie do mówienia warto rozpocząć bardzo wcześnie – ucząc dziecko nawiązywania kontaktu wzrokowego, śledzenia wzrokiem poruszających się obiektów, lokalizowania źródła dźwięku, umiejętności różnicowania i zwracania uwagi na dźwięki istotne, zdolności naśladownictwa. Aby pomóc dziecku w opanowaniu umiejętności nawiązywania i utrzymywania kontaktu wzrokowego, należy jak najczęściej przebywać z nim twarzą w twarz. Chcąc podtrzymać kontakt wzrokowy, można stosować zabawy wzmagające zainteresowanie malucha, np. zmiany wyrazu twarzy, wydawanie zabawnych dźwięków, śpiewanie piosenek, zabawy w „a kuku”, „widzę cię”, rytmiczne wypowiadanie imienia dziecka. Równie istotne jest słuchowe przygotowanie dziecka do mówienia. Na początku warto nauczyć je lokalizowania źródła dźwięku. Jeżeli dziecko obraca się w jego kierunku, a z czasem kieruje nań wzrok, to świadczy to o opanowaniu tej umiejętności. Można ją rozwijać, wykorzystując różne zabawki i przedmioty wydające dźwięki. Kolejny krok, to różnicowanie dźwięków istotnych (głosy bliskich, dzwonek do drzwi) i nieistotnych (szum lodówki, cykanie zegara itp.). Z punktu widzenia planowania wypowiedzi językowej bardzo ważne jest opanowanie umiejętności działania, które służy osiągnięciu zamierzonego celu. Wstępem będzie tu nauka poruszania się w kierunku zabawki, znajdującej się poza zasięgiem ręki. Następnie - pokonywanie przeszkód na drodze wiodącej do celu. Aby dać dziecku możliwość ćwiczeń w trakcie zabaw codziennych, należy stwarzać takie sytuacje, które prowokują je do planowania swoich działań, np. układając zabawki poza zasięgiem, stawiając niewielkie przeszkody na drodze do nich, wykorzystując zabawki mechaniczne, których uruchomienie wymaga określonych czynności. Kolejny ważny etap na drodze do opanowania mowy, to umiejętność naśladowania. Na początku dziecko uczy się naśladować ruch, potem gestykulację, do której w późniejszym etapie dołączyć należy dźwięk. Doskonale sprawdzają się tu piosenki i wierszyki z elementami ruchowymi. Dziecko uczestniczy w mówieniu i śpiewaniu bez rzeczywistego wypowiadania słów, jedynie naśladuje ruchy. Potem próbuje naśladować niektóre słowa tekstu. Gdy dziecko opanuje naśladowanie dźwięków, przechodzimy do nauki naśladowania dźwięków mowy. I tu mogą pojawić się problemy. Jednak to, że dziecko nie potrafi wypowiadać nawet pojedynczych słów lub zakres jego słownictwa jest ubogi nie oznacza, że również nasze wypowiedzi językowe, skierowane do malucha mają być ubogie. Wręcz przeciwnie. Pamiętajmy, że tylko przez kontakt z wieloma różnorodnymi wyrazami, wciąż przez nas komentowanymi sytuacjami, dziecko nauczy się językowego porozumiewania. Istotą procesu usprawniania mowy jest umożliwienie nawiązywania kontaktów z otoczeniem, a nie wypracowanie poprawności artykulacyjnej. Jeżeli praca korekcyjna przynosi minimalne efekty lub wcale, lepiej skoncentrować się na innych sferach rozwoju językowego, a nie żmudnie ćwiczyć artykulację. Niektóre dzieci z zespołem Downa zaczynają wymawiać pierwsze „prawdziwe” słowa między 2 a 3 rokiem życia. Są i takie, u których pojawiają się one dopiero między 4 a 5 rokiem życia, czy nawet później. W tym czasie wiele dzieci używa wyrazów silnie zniekształconych, uproszczonych. Na szczęście rodzice rozumieją o co chodzi i prawidłowo reagują na dziecięcy język. W ten sposób dziecko uczy się, że może wpływać na otoczenie dzięki tworzonym dźwiękom. Jeśli zrozumie, że wypowiadane przez nie słowo zmienia rzeczywistość, będzie je powtarzać. Ale gdy słowa dziecka będą trafiały we próżnię i rodzice nie będą prawidłowo reagować na próby nawiązania kontaktu, nie nauczy się ono, że warto mówić. Dzieci, które znacznie więcej rozumieją niż mogą wymówić, są często sfrustrowane tym, że nie są rozumiane. Nabywanie przez dzieci z zespołem Downa umiejętności komunikacyjnych nie jest łatwe, proste i szybkie, z powodu wad wzroku i słuchu, a także wad anatomicznych. Jednak należy brać pod uwagę fakt, że są one zdolne do opanowania różnych sposobów porozumiewania się z otoczeniem. Komunikują się za pomocą języka mówionego, gestów, mimiki, dotyku, mowy ciała, sygnałów takich jak pokrzykiwania, śmiech, płacz, krzyk. Jeżeli przewiduje się, że mowa dziecka nie osiągnie nigdy takiego poziomu, by była zrozumiała dla otoczenia warto wybrać jeden z kilku możliwych sposobów pozawerbalnych. O dzieciach z Zespołem Downa jeszcze wiele możemy nie wiedzieć. Czasami podchodzimy do nich z ostrożnością, przypisując im złe cechy albo mylimy z innymi niepełnosprawnymi. Jeśli my, dorośli się mylimy, jak dziecko ma reagować poprawnie i być tolerancyjne wobec różnorodności ludzi? 1/5 Na początek wspomnę o przyczynie Zespołu Downa. Jest nią obecność dodatkowego chromosomu w komórkach ciała. Prawidłowy zestaw wynosi 23 chromosomy, dzieci z Zespołem Downa mają więc ich 24. Co powinny wiedzieć dzieci o innych dzieciach, które mają zdiagnozowany Zespół Downa? To ważne, żeby szukać odpowiedzi. Kiedy wykluczymy błędne przekonania, być może zobaczymy naprawdę człowieka, który stoi przed nami. Świadomość pomoże więc zarówno nam, jak i dzieciom z Zespołem Downa oraz ich matkom. 2/5 Charakterystycznym wyglądem. Z tym, że dzieci oczywiście różnią się między sobą, tak jak osoby z liczbą 23 chromosomów, a więc: kolorem i kształtem oczu, kolorem włosów, uśmiechem i innymi. Charakterystyczne cechy wyglądu, jakie występują u osób z Zespołem Downa: – płaski profil twarzy, – skośne ustawienie powiek, – zmarszczka nakątną (kącik oka przykryty fałdem skórnym), – małe, nisko osadzone uszy, – nadmiar skóry na karku, – małe dłonie z pojedynczą bruzdą zgięciową. Dzieci z Zespołem Downa w większości mają wady wzroku, w tym astygmatyzm lub zaćmę. 3/5 Zmniejszone napięcie mięśniowe. Przez to dziecko z Zespołem Downa może mieć problemy z pisaniem i podczas lekcji w-f. U osób z Zespołem Downa występuje niepełnosprawność intelektualna (która bardzo często wiąże się z zaburzeniami poznawczymi). Jej stopień nie jest jednak taki sam u każdego. Dzieci z Zespołem Downa zwykle później uczą się mówić, siedzieć i chodzić niż inne dzieci. 4/5 Należy wspomnieć o praktycznym podejściu do życia w przypadku ludzi obdarzonych liczbą 24 chromosomów. Są one nastawione na rozwiązywanie konkretnych problemów, a mniej rozwinięte jest u nich myślenie abstrakcyjne. Niestety, znaczna liczba osób z Zespołem Downa ma wady serca, co utrudnia funkcjonowanie i zmusza do ostrożności. Dobra wiadomość jest taka, że tę przypadłość można skutecznie leczyć. Opisywane dzieci mają też większe skłonności do zapadania na choroby układu pokarmowego, tarczycy. To wiąże się z koniecznością wprowadzania specjalnej diety. Mają częściej niż u pełnosprawnych ludzi zaburzony układ immunologiczny, kostny i stawowy. 5/5 Problematyczny może być fakt wolniejszego rośnięcia i skłonność do tycia. Dobrze o tym powiedzieć, bo wygląd jest jednym z powodów i dyskryminowania dzieci w szkole przez inne dzieci. Jest to bezzasadne, co trudno wytłumaczyć dorastającym jeszcze młodym ludziom. Należy jednak poruszać ten temat przy różnych okazjach. To, że różnimy się wyglądem jest normalne i naturalne, tak jak to, że mamy odmienne charaktery, osobowości, style bycia i świat wewnętrzny. Na ukształtowanie tych wszystkich elementów składa się wiele przyczyn, a niektóre są trudne do wyjaśnienia. I to jest w porządku. Dzieci z Zespołem Downa są pełne empatii i radości. Może się zdarzyć, że przytulą znienacka kolegę lub koleżankę, wyrażając tym swoje przyjacielskie nastawienie. Inteligencja emocjonalna to również ich atut! Dzieci z Zespołem Downa nie mają w zwyczaju etykietować. A często tak właśnie postępuje się wobec nich. Mają naturalną zdolność prostego życia i cieszenia się tym, co jest tu i teraz. Pewna matka napisała na swoim blogu coś, co rzuciło mi się w oczy. Jej syn wspomina miłe chwile, ale nie wpada w pułapkę, w jaką wpadamy my… zatrzymujemy się w przeszłości lub przyszłości. U małego chłopca z Zespołem Downa radość wspomnień nie likwiduje radości Teraz. … Książki: Aleksandra Chmielewska, Tajemnica znikających ciasteczek. Bajki bez barier. Część V. Zespół Downa D. Terakowska, Poczwarka Eliza Piotrowska, Żółte kółka Anna Sobolewska, Cela. Odpowiedź na zespół Downa Monika Krajewska, Mój młodszy brat Data modyfikacji: 14 marca 2022 Wstęp Rozdział 1 Rodzina jako środowisko wychowawcze Pojęcie rodziny i jej funkcje ………6 Postawy rodzicielskie ………11 Rodzina a wychowanie dziecka niepełnosprawnego………15 Pomoc rodzinom dzieci niepełnosprawnych………17 Rozdział 2 Ogólne zagadnienia dotyczące niepełnosprawności Rodzaje i przyczyny niepełnosprawności umysłowej………20 Charakterystyka dzieci z zespołem downa………22 Metody terapii wspomagania rozwoju u osób z zespołem downa ………25 Grupa rówieśnicza a dzieci z zespołem downa……….28 Rozdział 3 Metodologia badań własnych Cel i problematyka badań ………32 Metody, techniki i narzędzia badawcze ………33 Organizacja i przebieg badań własnych………36 Rozdział 4 Analiza wyników badań własnych Charakterystyka badanej grupy………38 Stopień akceptacji niepełnosprawności osób z zespołem downa w opinii badanych grup……….42 Wiedza grup badawczych na temat zespołu downa ………48 Stopień akceptacji dziecka z zespołem downa przez zdrowe rodzeństwo……….52 Stopień samodzielności dzieci z zespołem downa w rodzinie i szkole w opinii badanych grup ………54 Profilaktyka badań prenatalnych w opinii matek dzieci z zespołem downa………56 Rola wsparcia instytucji i najbliższych w opinii matek dzieci z zespołem downa i pedagogów szkolnych………57 Podsumowanie………60 Bibliografia………62 Spis źródła internetowe Spis tabel Spis rycin Spis diagramów Aneksy Pobrań : 8 Pobierz, wysyłając SMS o treści pod numer 92505 Wpisz otrzymany kod : Po wpisaniu kodu, kliknij "Pobieram PDF/DOCX", pobieranie rozpocznie się automatycznie Koszt 25 zł netto | 30,75 zł brutto